A NENA DOS BOTONS

            Erase unha vezunha casa que estaba alexada da cidade era vella e húmida.

            Alífai moito tempo viviu unha nena louca, ela chamábase Elena e volveuse loucacando a súa nai morreu en 1994. Iba berrando como unha descosida; tivérona queencerrar nun baño con cadeas de plata moi duras e alí no baño arrancouse osollos cun trozo de cristal que rompeu. Unha noite saliu, foi a cociña e coseusebotóns nos ollos. Ao día seguinte o pai foi mirar a ver que facía e cando seacercou tirouse a él e empezou a intentar quitarse as cadeas e puxóse a berrar,e cando o pai viu que tiña os ollos con botons desmallouse e aprobeitou parametelo dentro e matalo. Matouno con trozo de cristal,  arrancoulle os ollos e coseulle botons. Nesemomento escoitouse un grito: “ ah, ah” e os veciños foron mirar e viron o seipai ahorcado. Todos  marcharon do pobo eela quedouse soa e cada vez era mais mala.

            Unhosanos despois en 1999 no pobo xa habia un hotel, tendas e de todo. A familiaBrow foi pasar as vacacións xusto na casa onde estaba a nena. O baño no queestaba encerrada era agora o sótano. A familia quedouse a dormir; eran o pai, anair, o neno e a nena; aloxabanse na habitación 1994; xusto no ano no que a naimorrera. eles chamaron o botons e escoitouse u chillido: “ah”, apagaronse asluces e o pai apareceu con botons nos ollos e morto. O día seguinte  os nenos quedaronse ca familia Fernándeze  baixaron o sotano e viron  a nena e ela matounos e coseulle botons nosollos. Dise dende aquela que polas noites se te miras no seu espello te mata ete cose botóns nos ollos e se escoita un grito “ah, ah..” e soan as campás daigrexa.


CLARA MIRANDA.